Is het waar dat gezichtsuitdrukkingen niet altijd het hart weerspiegelen?
Als je blij bent, laat je dat over het algemeen met een glimlach zien. Aan de andere kant, als je verdrietig bent, kun je fronsen. Dit is voor iedereen normaal. Maar weet je, soms zijn mensen die glimlachen, verdrietig of misschien nerveus. Waarom is dat gebeurd? Zou het kunnen dat gezichtsuitdrukkingen niet altijd iemands gevoelens en hart weerspiegelen?
Verschillende gezichtsuitdrukkingen en hun betekenis
Gezichtsuitdrukkingen worden door mensen gebruikt om verschillende soorten betekenissen over te brengen. Dit is de meest universele vorm van lichaamstaal en wordt vaak door mensen gebruikt om gevoelens over te brengen. Verschillende soorten gevoelens worden vaak uitgedrukt door gezichten, zoals geluk, verdriet, woede, verrassing, walging, angst, verwarring, interesse, verlangen of minachting.
Gezichtsuitdrukkingen kunnen de ware gevoelens en inhoud van iemands hart weerspiegelen. Over het algemeen kunnen deze gezichtsuitdrukkingen worden gelezen met oog- en mondbewegingen of lippen.
Een persoon die lacht of zijn lippen opheft, weerspiegelt dat hij gelukkig of gelukkig is, iemand die op zijn onderlip bijt is over het algemeen bang of bezorgd, terwijl iemand wiens lippen naar beneden kijken aangeeft dat hij verdrietig is.
Door oogbewegingen geeft iemand die de ander aankijkt tijdens het communiceren aan dat hij geïnteresseerd is in het gesprek. Te lang staren kan echter ook aangeven dat de persoon zich bedreigd voelt. Wat betreft wanneer iemand zijn ogen wijdt, kan dit betekenen dat hij verrast is.
Onbewust worden gezichtsuitdrukkingen ook door mensen gebruikt bij het communiceren. Met gezichtsuitdrukkingen kan men beoordelen of wat andere mensen zeggen te vertrouwen is of niet.
Gemeld van zeer goed geestUit één onderzoek bleek dat gezichtsuitdrukkingen het meest geloofwaardig waren, namelijk die waarbij ze hun wenkbrauwen een beetje optrokken en een beetje glimlachten als ze spraken. Aan de andere kant zijn er ook gezichtsuitdrukkingen die erop kunnen wijzen dat iemand liegt.
Waarom weerspiegelen gezichtsuitdrukkingen niet altijd het hart?
Hoewel het gevoelens kan tonen, weerspiegelen gezichtsuitdrukkingen niet altijd iemands hart. Een onderzoek door Aleix Martinez, een professor aan de Ohio State University, suggereert dat bewegingen van de gezichtsspieren niet altijd emoties of gevoelens definiëren.
Iemand die lacht, voelt zich niet altijd gelukkig en niet iedereen die gelukkig is, zal glimlachen. Een glimlach heeft vele betekenissen, bijvoorbeeld om een situatie te kalmeren, nerveus te zijn of feiten te verdoezelen. Een glimlach kan ook betekenen dat de persoon vriendelijk en beleefd is.
Daarom verwijzen veel mensen ook naar deze aandoening als: nep lach of een valse glimlach zodat de gezichtsuitdrukkingen die hij toont niet zijn ware gevoelens of gevoelens weerspiegelen.
Waarom gebeurt dit dan? Aleix legde verder uit, iedereen heeft andere eigenschappen. Dit heeft invloed op de uitdrukking die wordt weergegeven. Sommige zijn expressiever en sommige zijn minder expressief. Dan zijn er mensen die extravert zijn en er zijn ook mensen die introvert zijn. Extraverte en introverte mensen reageren op een aandoening met verschillende gezichtsuitdrukkingen.
Daarnaast heeft iedereen een andere culturele achtergrond en context waardoor de uitingen in situaties niet altijd dezelfde zijn. Ga daarom niet meteen uit van iemands gevoelens alleen op basis van hun gezichtsuitdrukkingen. Omdat gezichtsuitdrukkingen niet altijd de ware inhoud van iemands hart weerspiegelen.
Gezichtsuitdrukkingen als middel om boodschappen over te brengen
Aan de andere kant kunnen gezichtsuitdrukkingen bij het communiceren in feite betekenen dat de persoon een doel of boodschap overbrengt.
Bridget Waller, een professor in de psychologie aan de Universiteit van Portsmouth, zoals gerapporteerd door BBC.com, zeg met gezichtsuitdrukkingen, iemand geeft een signaal dat hij het gesprek wil voortzetten, het gesprek wil stoppen of van onderwerp wil veranderen.
Bijvoorbeeld iemand die een uitdrukking van afschuw of frons toont, terwijl het in feite zou kunnen zijn omdat die persoon het gesprek niet leuk vindt of ongemakkelijk voelt en de neiging heeft om te willen stoppen of het onderwerp van het gesprek naar iets anders te willen veranderen.
