emailvision.org

Voor sommige mensen klinken beenmergtransplantaties nog steeds vreemd. Het is begrijpelijk dat deze transplantatie niet zo populair is als nier- of harttransplantaties. Maar voor patiënten met bloedkanker of leukemie is beenmergtransplantatie een levensverwachting voor hen. Wat is dan de procedure voor een beenmergtransplantatie? Ontdek het in dit artikel.

Hoe verloopt het proces van een beenmergtransplantatie?

Beenmerg is het zachte materiaal dat in botten wordt aangetroffen en dat onrijpe cellen bevat die hematopoëtische stamcellen worden genoemd. Deze onrijpe cellen zullen zich vervolgens ontwikkelen tot drie soorten bloedcellen: witte bloedcellen, rode bloedcellen en bloedplaatjes.

Een beenmergtransplantatie is een chirurgische ingreep om beenmerg dat door ziekte is beschadigd of vernietigd te vervangen door gezonde beenmergstamcellen. Het bestaan ​​van het ruggenmerg is erg belangrijk om het proces van het overbrengen van berichten tussen de hersenen en het ruggenmerg te ondersteunen, zodat ze goed kunnen worden ingeburgerd.

Het proces van het afnemen van beenmergmonsters van gezonde donoren wordt 'oogsten' genoemd. Bij dit proces wordt een naald door de huid van de donor in het bot gestoken om het beenmerg te extraheren. Het hele proces duurt ongeveer een uur en de donor wordt meestal onder narcose gebracht.

Na intensieve chemotherapie of bestraling krijgt de patiënt via een intraveneuze lijn een beenmerginfuus van een donor. Deze procedure wordt gevolgd door een 'engraftment'-proces, waarbij de nieuwe stamcellen hun weg vinden naar het ruggenmerg en terugkeren naar de productie van bloedcellen.

Waarom wordt een beenmergtransplantatie uitgevoerd?

Deze transplantatie wordt gedaan om de toestand van het beschadigde beenmerg te vervangen en is niet langer in staat om gezonde bloedcellen aan te maken. Transplantaties worden ook vaak uitgevoerd om bloedcellen te vervangen die zijn beschadigd of vernietigd door een intensieve kankerbehandeling. Een ruggenmergtransplantatie wordt vaak gebruikt om de volgende aandoeningen te behandelen:

• Aplastische anemie (falen van het ruggenmerg)
• Leukemie (bloedkanker)
• Lymfoom (kanker die de witte bloedcellen aantast)
• Myeloom (kanker die cellen aantast die plasmacellen worden genoemd)

Bepaalde bloedaandoeningen, aandoeningen van het immuunsysteem en stofwisselingsstoornissen zoals sikkelcelanemie, thalassemie, SCID-ziekte (ernstige gecombineerde immunodeficiëntie) of ziekten waardoor mensen met deze ziekten geen immuunsysteem hebben, en het Hurler-syndroom zijn aandoeningen die dringend een merg vereisen bot transplanteren.

Deze transplantatie wordt meestal gedaan als andere behandelingen niet helpen. De mogelijke voordelen van deze transplantatie wegen op tegen de risico's die worden ervaren als gevolg van de hierboven genoemde ziektetoestanden.

Zijn er dan bijwerkingen van de transplantatie op de ontvanger?

Een ruggenmergtransplantatie is echter een gecompliceerde procedure die niet zonder risico's is. Zoals gemeld door de National Health Service, is het belangrijk dat u zich bewust blijft van de risico's. Mogelijke problemen die tijdens of na het transplantatieproces kunnen optreden, zijn onder meer:

• Graft-versus-hostziekte (GvHD). Het komt vaak voor bij allogene transplantaties waarbij de patiënt stamcellen van familieleden ontvangt.
• Bloedcellen worden verminderd. Dit kan leiden tot bloedarmoede, overmatig bloeden of blauwe plekken en een verhoogd risico op infectie.
• Chemotherapie bijwerkingen. Meestal gemakkelijk ziek, moe, haaruitval en onvruchtbaarheid of moeite met het krijgen van kinderen.

Hoe zit het met de bijwerkingen van de transplantatie op de donor?

Er wordt slechts een kleine hoeveelheid beenmerg van de donor afgenomen, dus het veroorzaakt niet echt veel schade. Het gebied rond de plaats waar het beenmerg is verwijderd, kan enkele dagen stijf aanvoelen.

Gedoneerd beenmerg wordt binnen enkele dagen door het lichaam vervangen. De hersteltijd zal echter van persoon tot persoon verschillen. Sommige mensen kunnen binnen een week terugkeren naar hun dagelijkse routine, bij anderen duurt het 3-4 weken voordat alles weer normaal is.

Hoewel er geen ernstige bijwerkingen zijn voor de donor, moet mogelijk ook rekening worden gehouden met complicaties die verband houden met het gebruik van anesthesie.