emailvision.org

Het zien van iets grappigs, zoals een comedyshow op televisie, kan over het algemeen de meeste mensen hardop doen lachen. Aan de andere kant, wanneer je wordt geconfronteerd met een situatie die hartverscheurend of hartverscheurend is, kan een gevoel van ongenoegen of verdriet je overweldigen. Wat als een persoon geen emoties heeft? Is het mogelijk dat dat gebeurt?

Depersonalisatie-derealisatie herkennen, wanneer een persoon geen emoties heeft

Emoties spelen een belangrijke rol bij het bepalen hoe u denkt en zich gedraagt ​​om beslissingen te nemen en te handelen. Dit helpt je te overleven, gevaar te vermijden en je in te leven in anderen. Er zijn mensen die geen emoties hebben en ze niet kunnen voelen. In de psychologische wereld wordt deze emotionele stoornis depersonalisatie-derealisatiestoornis (DD) genoemd.

In feite kan iedereen zich soms niet in staat voelen om emoties te voelen, ook wel 'verdoofd' genoemd in zijn leven. Bijvoorbeeld wanneer u zich zeer, zeer overweldigd voelt door stress op het werk. Je geest wordt automatisch gevuld met alle belangrijke dingen die met werk te maken hebben, dus emotioneel ben je geneigd minder snel te reageren als je goed nieuws krijgt.

Dus, vanwege de stress, in plaats van vrolijk te reageren, zou je zelfs bot kunnen reageren en antwoorden met "Oké, bedankt" of "Oeps, ik heb het druk, het kan me niet schelen." Hé, geef maar toe, je hebt zoiets meegemaakt, toch? Of ben je ooit slachtoffer geweest? dijutekin naaste vriend?

Tot op zekere hoogte wordt deze reactie nog steeds als natuurlijk beschouwd. Wanneer de neiging van emotionele "verdoving" die u voelt echter lange tijd aanhoudt, herhaaldelijk optreedt en uw activiteiten verstoort en zelfs uw relaties met andere mensen schaadt, kan dit een symptoom zijn van een psychologische stoornis genaamd depersonalisatie-derealisatie (DD).

Dus als je geen emoties kunt voelen, wat gebeurt er dan?

Ondanks dat hij geen emoties heeft, zal iemand met DD veelvoorkomende tekenen en symptomen vertonen, zoals:

• Het gevoel hebben dat zijn ziel, geest en lichaam niet met elkaar verbonden zijn; alsof je geest uit het lichaam komt (dissociatie). Dit is de depersonalisatiefase.
• Zich afstandelijk/afstandelijk voelen van de omgeving; niet verbonden met de omgeving. Dit is de derealisatiefase
• Zich vreemd voelen aan het eigen leven (depersonalisatie).
• Depressief voelen zonder duidelijke reden.
• Vergeet vaak de tijd, dag, datum en plaats.
• Ze beschouwen zichzelf als zinloos en onwaardig.
• Gevoel "terughoudend om te leven, niet bereid om te sterven"; lege harten en geesten; het gevoel van gewoon slaapwandelen wanneer je onderweg bent; niet langer gelukkig voelen bij het doen van een hobby.
• Mentaal onstabiel denken of voelen.
• Zich traag voelen bij het ontvangen en verwerken van signalen die door het lichaam worden ontvangen, zoals; zicht, gehoor, smaak en tast sensaties.
• Visuele waarnemingsfouten, zoals het zien van objecten die eigenlijk groter of kleiner zijn.
• geluidsperceptie fout; het geluid wordt langzamer of luider dan het in werkelijkheid is.
• Voel je nooit fit, ook al ben je nog steeds ijverig aan het sporten of krijg je altijd voldoende slaap.
• Het ervaren van een verandering in de perceptie van het lichaamsbeeld (lichaamsbeeld) alleen.
• Lijkt empathie te missen, kan/moeilijk sociale situaties begrijpen.

Oorzaken van depersonalisatie-derealisatie

DD-stoornissen treden op wanneer de activiteit van het deel van de hersenen dat emoties, empathie en interoceptie verwerkt (functies die een rol spelen en voelen wat er in het lichaam gebeurt) in activiteit afneemt.

DD heeft de neiging om door het onderbewuste te verschijnen als een coping-strategie, zodat de persoon geen ernstigere mentale stress ervaart. Deze toestand staat bekend als decentralisatie.

Daarom treedt deze psychische stoornis vaker op nadat ze is uitgelokt door langdurige ernstige stress of na het ervaren van een traumatische gebeurtenis in het verleden, zowel fysiek als mentaal (bijvoorbeeld na seksueel geweld, kindermishandeling, slachtoffers van huiselijk geweld, financiële crisis, of na het overlijden van een dierbare). ).

De emotieloosheid die wordt veroorzaakt door DD moet echter niet worden verward met andere soorten psychische stoornissen die ook worden geassocieerd met stress, zoals epileptische aanvallen als gevolg van epilepsie, paniekaanvallen en angstaanvallen, of depressie.

Depersonalisatie-derealisatie kan ook optreden als gevolg van bijwerkingen van blootstelling aan chemische medicijnen die het werk van de hersenen onderdrukken. Geneesmiddelen die over het algemeen emotionele verdovende effecten veroorzaken, zijn verdovende middelen zoals ketamine, LSD en marihuana. Het gebruik van legale medicijnen (onder toezicht van een arts) zoals antidepressiva en angststillers van de SSRI-klasse kan ook soortgelijke bijwerkingen veroorzaken.

Wat gedaan kan worden?

Gewoonlijk verbeteren de symptomen van DD vanzelf met veranderingen in levensstijlpatronen, sociale steun en in de loop van de tijd. Verschillende manieren waarop dit kan zijn:

• Stress verminderen.
• Regel voedings- en activiteitspatronen.
• Voldoende slaaptijd.
• Begrijp de oorzaken, triggers en bronnen van stress en vermijd ze enige tijd.
• Vertel of deel met anderen over de dingen die je voelt, oftewel houd je emoties niet tegen.
• Houd jezelf bezig met positieve dingen om je gedachten af ​​te leiden van stress.
• Begrijp dat de slechte dingen die je doormaakt slechts tijdelijk zijn.

We raden je aan om verder te overleggen met een psycholoog of therapeut als je de stress niet aankunt of als de symptomen van DD erg ernstig zijn, om effectievere en veilige strategieën te vinden om met stress om te gaan.

Voor sommige mensen kan het stoppen met het nemen van antidepressiva de DD-symptomen verlichten. Raadpleeg echter eerst uw arts voordat u besluit te stoppen met de dosis.