emailvision.org

Heb je ooit gehoord van een aandoening waarbij het hart is ondergedompeld in water? Hoewel het vreemd klinkt, is deze aandoening eigenlijk een van de problemen die zich in je hart kunnen voordoen. Deze hartaandoening staat bekend als een pericardiale effusie. Bekijk de uitleg via het volgende artikel.

Wat is een pericardiale effusie?

Pericardiale effusie is een abnormale of overmatige ophoping van vocht in het gebied rond het hart. Deze aandoening wordt een pericardiale effusie genoemd omdat deze optreedt in de ruimte tussen het hart en het hartzakje, het membraan dat het hart beschermt.

Eigenlijk is de aanwezigheid van pericardiaal vocht, zolang de hoeveelheid nog klein is, dan wordt de aandoening nog steeds als normaal beschouwd. De reden is dat de vloeistof de wrijving tussen de lagen van het hartzakje kan verminderen die aan elkaar plakken elke keer dat het hart klopt.

De ophoping van vocht boven de normale limieten kan echter druk uitoefenen op het hart, waardoor het orgel het bloed niet normaal kan rondpompen. Dit betekent dat het hart niet goed kan functioneren.

Normaal gesproken is de vloeistof in de pericardiale laag slechts ongeveer 15 tot 50 milliliter (ml). Terwijl de pericardiale effusie, de vloeistof in de laag 100 ml of zelfs 2 liter kan bereiken.

Bij sommige mensen kan deze pericardiale effusie snel vorderen en staat bekend als een acute pericardiale effusie. Ondertussen, in andere omstandigheden, vindt de ophoping van vocht langzaam en geleidelijk plaats, wat bekend staat als een subacute pericardiale effusie. Deze aandoening wordt chronisch genoemd als deze meer dan eens voorkomt.

Op een ernstiger niveau kan deze aandoening harttamponnade veroorzaken, een hartaandoening die levensbedreigend kan zijn. Dan heeft u zeker direct medische zorg nodig. Toch zal pericardiale effusie, indien onmiddellijk behandeld, niet erger worden.

Wat zijn de symptomen van een pericardiale effusie?

In feite ervaren mensen met pericardiale effusie vaak geen symptomen of tekenen. Kortom, wanneer u deze aandoening ervaart, zal het hartzakje zich uitrekken om meer vocht op te nemen. Wanneer vloeistof de uitgerekte pericardiale ruimte niet heeft gevuld, verschijnen er meestal geen tekenen en symptomen.

Symptomen treden op wanneer er te veel vocht in het hartzakje zit, waardoor verschillende omliggende organen zoals de longen, maag en het zenuwstelsel rond de borstkas worden ingedrukt.

Het vloeistofvolume in de ruimte tussen het hart en het hartzakje bepaalt de symptomen die kunnen optreden. Dat wil zeggen, de symptomen van elke persoon zijn anders, afhankelijk van hoeveel vocht zich heeft opgehoopt. Enkele van de symptomen die kunnen optreden zijn:

• De borst doet pijn, voelt als druk en wordt erger als je gaat liggen.
• De maag voelt vol.
• Hoest.
• Moeilijk om te ademen.
• Flauwvallen.
• Hartkloppingen.
• Misselijk.
• Zwelling in de buik en benen.

Als de aandoening echter als ernstig wordt geclassificeerd, kunt u symptomen ervaren zoals:

• Hoofdpijn.
• Handen en voeten voelen koud aan.
• Koud zweet.
• Het lichaam is zwak.
• Misselijkheid en overgeven.
• De huid wordt bleek.
• Onregelmatige ademhaling.
• Moeilijk om te plassen.

Wat veroorzaakt een pericardiale effusie?'

Deze aandoening kan door verschillende dingen worden veroorzaakt, waaronder:

• Auto-immuunziekten, zoals reumatoïde artritis of lupus.
• Pericardiale kanker.
• Gebruik van bepaalde medicijnen, zoals medicijnen tegen hoge bloeddruk, medicijnen tegen tuberculose, medicijnen tegen epilepsie, chemotherapie.
• Een blokkade die de uitstroom van pericardiale vloeistof blokkeert.
• Ontsteking van het hartzakje na een hartoperatie of een hartaanval.
• Bestralingstherapie voor kanker, vooral als het hart wordt blootgesteld aan straling.
• Verspreiding van kanker naar andere organen (metastatisch), zoals longkanker, borstkanker, melanoom, bloedkanker, Hodgkin-lymfoom en non-Hodgkin-lymfoom.
• Trauma of een steekwond rond het hart.
• Ophoping van bloed in het hartzakje na een verwonding of chirurgische ingreep.
• Hypothyreoïdie.
• Infecties veroorzaakt door bacteriën, virussen, schimmels of parasieten.
• Uremie.
• Hartaanval.
• Reumatische koorts.
• Sarcoïdose of ontsteking van de organen van het lichaam.
• Het lichaam kan voedingsstoffen niet goed opnemen.

Is pericardiale effusie gevaarlijk?

De ernst of ernst hangt af van de gezondheidstoestand die de pericardiale effusie veroorzaakte. Als de oorzaak die de pericardiale effusie heeft veroorzaakt kan worden behandeld, zal de patiënt vrij zijn en herstellen van de pericardiale effusie.

Pericardiale effusie veroorzaakt door bepaalde gezondheidsproblemen, zoals kanker, moet onmiddellijk worden behandeld omdat dit de huidige kankerbehandeling zal beïnvloeden.

Als pericardiale effusie niet wordt behandeld en erger wordt, zullen andere gezondheidsproblemen ontstaan, bekend als: harttamponnade .

Harttamponnade is een aandoening waarbij de bloedcirculatie niet goed werkt en veel weefsels en organen geen zuurstof krijgen door te veel vocht dat op het hart drukt. Dit is natuurlijk erg gevaarlijk, het kan zelfs tot de dood leiden.

Hoe pericardiale effusie te diagnosticeren?

Volgens het UT Southwestern Medical Center, wanneer een arts of andere medische professional vermoedt dat iemand een pericardiale effusie heeft, is het eerste wat je moet doen een lichamelijk onderzoek.

Pas daarna zal de arts of medische professional verschillende andere tests uitvoeren om een ​​diagnose te stellen om het juiste type behandeling te bepalen. De volgende zijn enkele van de tests die gewoonlijk worden uitgevoerd om pericardiale effusie te diagnosticeren:

1. Echocardiogram

Deze tool gebruikt geluidsgolven om een ​​afbeelding of foto te vormen echte tijd vanuit het hart van de patiënt. Deze test helpt de arts de hoeveelheid vloeistof in de holte tussen de lagen van het pericardiale membraan te bepalen.

Daarnaast kan een echocardiogram de arts ook laten zien of het hart het bloed nog goed rondpompt. Deze tool zal artsen ook helpen bij het diagnosticeren van het potentieel voor een patiënt om harttamponnade of schade aan een van de kamers van het hart te ervaren.

Er zijn twee soorten echocardiogrammen, namelijk:

• Transthoracaal echocardiogram: een test waarbij gebruik wordt gemaakt van een apparaat dat geluid uitzendt dat over uw hart wordt geplaatst.
• Transesophageal echocardiogram: een kleiner apparaat voor het overbrengen van geluid dat in een buis zit en in het spijsverteringsstelsel wordt geplaatst dat van de keel naar de slokdarm loopt. Gezien de nabijheid van de slokdarm tot het hart, kan een apparaat dat op die locatie wordt geplaatst, een gedetailleerder beeld krijgen van het hart van de patiënt.

2. Elektrocardiogram

Dit apparaat, ook wel ECG of ECG genoemd, registreert de elektrische signalen die door het hart gaan. Cardiologen kunnen patronen zien die kunnen wijzen op harttamponnade bij het gebruik van dit apparaat.

3. Röntgenfoto van het hart

Deze diagnose wordt meestal gedaan om te zien of er veel vocht in het pericardiale membraan zit. Een röntgenfoto zal een vergroot hart laten zien, als er overtollig vocht in of rond het hart is.

4. Beeldtechnologie

Geautomatiseerde topografie of algemeen bekend als CT-scan en magnetische resonantie beeldvorming of MRI kan helpen bij het detecteren van de aanwezigheid van een pericardiale effusie in het hartgebied, hoewel beide onderzoeken of tests zelden voor dit doel worden gebruikt.

Deze twee onderzoeken kunnen het de arts echter gemakkelijker maken als dat nodig is. Beide kunnen de aanwezigheid van vocht in de pericardiale holte aantonen.

Hoe pericardiale effusie te behandelen?

Behandeling voor pericardiale effusie hangt af van de hoeveelheid vloeistof in het hart en de pericardiale holtes, de onderliggende oorzaak en of de aandoening al dan niet harttamponnade kan veroorzaken.

Meestal zal de behandeling meer gericht zijn op het aanpakken van de oorzaak, zodat de pericardiale effusie goed kan worden behandeld. De volgende behandelingen zijn mogelijk:

1. Drugsgebruik

Meestal is het gebruik van medicijnen gericht op het verminderen van ontstekingen. Als uw aandoening geen harttamponnade kan veroorzaken, kan uw arts ontstekingsremmende geneesmiddelen voorschrijven, zoals de volgende:

• Aspirine.
• Steroïdeloze ontstekingsremmers (NSAID's) of pijnstillers zoals indomethacine of ibuprofen.
• Colchicine (Colcrys).
• Corticosteroïden zoals prednison.
• Diuretica en verschillende andere medicijnen tegen hartfalen kunnen worden gebruikt om deze aandoening te behandelen als deze wordt veroorzaakt door hartfalen.
• Antibiotica kunnen worden gebruikt als de aandoening wordt veroorzaakt door een infectie.

Als deze aandoening optreedt als gevolg van de kanker van de patiënt, zijn mogelijke behandelingen chemotherapie, bestralingstherapie en het gebruik van medicijnen die rechtstreeks in de borst worden geïnjecteerd.

2. Medische en chirurgische procedures

Er zijn ook medische en chirurgische procedures die kunnen worden uitgevoerd voor de behandeling van pericardiale effusie. Deze behandelmethode kan worden gekozen als behandeling met ontstekingsremmende medicijnen niet lijkt te helpen deze aandoening te overwinnen.

Bovendien worden deze methoden gebruikt als u mogelijk harttamponnade heeft. Sommige medische procedures en chirurgische procedures die kunnen worden uitgevoerd, zijn onder meer:

A. Vloeibare lifting

Uw arts kan u aanraden om vocht te verwijderen als u een pericardiale effusie heeft. Deze procedure wordt uitgevoerd door de arts die een injectiespuit met een buisje in de pericardiale holte steekt om de vloeistof erin te verwijderen.

Deze procedure staat bekend als pericardiocentese. Naast het gebruik van spuiten en katheters, gebruiken artsen ook echocardiografie of röntgenfoto's om de beweging van de katheter in het lichaam te zien om de juiste bestemmingspositie te bereiken. De katheter bevindt zich enkele dagen aan de linkerkant van het gebied waar de vloeistof wordt verwijderd om te voorkomen dat er zich weer vocht in het gebied ophoopt.

B. Hartoperatie

De arts kan ook een hartoperatie uitvoeren als er een bloeding in het hartzakje is, vooral als dit te wijten is aan een eerdere hartoperatie. Deze bloeding kan ook optreden als gevolg van complicaties.

Het doel van deze hartoperatie is om vocht te verwijderen en de schade aan het hart te herstellen. Gewoonlijk zal de chirurg een pad in het hart creëren om vloeistof uit de pericardiale holte in de buikstreek te laten komen, waar het goed kan worden geabsorbeerd.

C. Pericardiale rekprocedure

Meestal wordt deze procedure zelden uitgevoerd. De arts kan deze procedure echter uitvoeren door een ballon in de ruimte tussen de lagen van het hartzakje te steken om de twee lagen die zijn bevestigd uit te rekken.

NS. pericard verwijderen

Chirurgische verwijdering van het pericardium kan worden uitgevoerd als pericardiale effusie aanhoudt ondanks vloeistofverwijdering. Deze methode wordt een pericardiectomie genoemd.

Kan deze aandoening worden voorkomen?

Preventie van pericardiale effusie heeft tot doel het risico op verschillende oorzaken die deze aandoening kunnen veroorzaken te verminderen. Over het algemeen kan deze aandoening worden voorkomen door de gezondheid van het hart te behouden, zoals:

• Beperk alcoholgebruik.
• Eet voedingsmiddelen die gezond zijn voor het hart.
• Beweeg regelmatig en blijf op gewicht.
• Raadpleeg regelmatig uw arts, vooral als u gezondheidsproblemen heeft die verband houden met het hart.