emailvision.org

Menselijke oogkleuren variëren, er zijn zwart, bruin, hazelnoot of groen. Heb je echter ooit mensen met paarse ogen gezien? Kan een persoon van nature een paarse oogkleur hebben? Bekijk hier de feiten.

Heeft iemand echt paarse ogen?

Het blijkt dat dit slechts een mythe is die door cyberspace circuleert. Deze paarse oogkleur staat bekend als Alexandria's Genesis. Deze aandoening is een mythe over de perfecte mens die van kinds af aan paarse ogen had. De mythe over deze zeldzame genetische mutatie circuleert sinds 2005 op het internet.

De Alexandrijnse Mythe heeft een aantal vreemde en obscure oorsprongsverhalen. Deze mythe beweert dat mensen met deze aandoening worden geboren met paarse ogen of dat hun oogkleur kort na de geboorte in paars verandert.

Daarnaast hebben mensen met deze aandoening ook een bleke huid en een evenredig lichaam dat niet aankomt, en een goed immuunsysteem.

Van deze perfecte mensen wordt gezegd dat ze meer dan 100 jaar oud zijn geworden en heel weinig lichaamsafval hebben geproduceerd.

Alexandria's Genesis is geen echte medische aandoening. Er zijn echter enkele omstandigheden in het echte leven die de oogkleur kunnen beïnvloeden.

Veranderingen in oogkleur bij de geboorte

De kleur van het menselijk oog wordt bepaald door het deel van het oog dat de iris wordt genoemd, een gekleurde cirkel rond de pupil die bepaalt hoeveel licht het oog binnenkomt.

De verkleuring van de iris wordt veroorzaakt door een eiwit dat melanine wordt genoemd en dat ook in haar en huid aanwezig is. Cellen die melanocyten worden genoemd, produceren melanine wanneer het oog wordt blootgesteld aan licht.

De melanocyten in het oog van een pasgeborene worden nooit blootgesteld aan licht, dus ze zijn niet volledig actief. Melanocyten worden actiever tijdens het eerste geboortejaar.

De meeste pasgeborenen hebben bruine ogen, ongeacht hun ras. Maar veel blanke baby's worden geboren met blauwe of grijze ogen. Omdat de melanocyten worden geactiveerd door blootstelling aan licht tijdens het eerste levensjaar van de baby, kan de oogkleur veranderen. De ogen van de baby kunnen dus veranderen van blauw of grijs (laag melaninegehalte) in hazelnootbruin of groen (gemiddeld melaninegehalte) of bruin (hoog melaninegehalte).

Meestal stopt de verkleuring van de ogen op de leeftijd van 6, hoewel sommige mensen het ervaren tijdens de adolescentie en volwassenheid. Onderzoek toont aan dat dit fenomeen 10-15 procent van de mensen van het blanke ras treft.

Aandoeningen die de oogkleur beïnvloeden

Hoewel gereguleerd door genen, zijn er verschillende omstandigheden die ervoor kunnen zorgen dat de oogkleur verandert.

heterochromie

Mensen met heterochromie hebben verschillende kleuren van de oogiris. U kunt bijvoorbeeld één blauw oog en één bruin oog hebben.

Een andere vorm van deze aandoening, segmentale heterochromie genaamd, veroorzaakt kleurvariaties binnen dezelfde iris. De helft van uw linkeroog kan bijvoorbeeld blauw zijn en de andere helft bruin.

De meeste heterochromie wordt niet veroorzaakt door een bepaald gezondheidsprobleem, maar eerder door genetische factoren. Heterochromie kan zelden een teken zijn van een aangeboren aandoening bij de geboorte of het gevolg zijn van letsel of ziekte.

In zeldzame gevallen kan het gepaard gaan met andere aandoeningen, zoals het Horner-syndroom, het Parry-Romberg-syndroom, het Sturge-Weber-syndroom of het Waardenburg-syndroom.

Fuchs-Uveïtis-syndroom

Deze aandoening staat ook bekend als heterochrome uveïtis (FHU) van Fuchs of heterochrome iridocyclitis van Fuchs. Fuchs-uveïtissyndroom is een zeldzame aandoening die wordt gekenmerkt door langdurige ontsteking van de iris en andere delen van het oog.

FHU veroorzaakt een verandering in de oogkleur. De kleur van de iris is meestal lichter, hoewel deze in sommige gevallen donkerder kan worden. Volgens de American Uveitis Society treft FHU meestal één oog, maar 15 procent van de mensen ervaart veranderingen in beide.

Andere symptomen zijn verminderd gezichtsvermogen. FHU kan het risico op andere oogaandoeningen, zoals cataract en glaucoom, verhogen.

syndroom van Horner

Horner-syndroom, of Horner-Bernard-syndroom, is een groep symptomen die wordt veroorzaakt door verstoring van de zenuwbanen die van de hersenen naar het gezicht en het oog aan één kant van het lichaam leiden.

Het Horner-syndroom wordt meestal veroorzaakt door een ander medisch probleem, zoals een beroerte, dwarslaesie of tumor. Soms is er geen onderliggende oorzaak.

Symptomen van het Horner-syndroom zijn onder meer verminderde pupilgrootte (het zwarte deel van het oog), hangende oogleden en verminderd zweten aan één kant van het gezicht.

Het verschil in pupilgrootte tussen de aangedane en niet-aangetaste ogen kan verschillende oogkleuren doen lijken. De iris van het aangedane oog kan ook lichter van kleur zijn wanneer het syndroom zich ontwikkelt bij zuigelingen jonger dan 1 jaar.

Pigmentair glaucoom

Glaucoom is een groep oogaandoeningen die wordt veroorzaakt door schade aan de oogzenuw. Deze schade wordt vaak geassocieerd met abnormaal hoge druk in het oog. Glaucoom kan verlies van het gezichtsvermogen veroorzaken als het niet wordt behandeld.

Bij pigmentair glaucoom zit het gekleurde pigment uit het oog gevangen in kleine korrels, waardoor een verstopping ontstaat die de vloeistofstroom vertraagt ​​en de druk verhoogt. Hierdoor kunnen afwijkingen in de iris ontstaan, al zal de oogkleur niet helemaal veranderen.

De symptomen van pigmentair glaucoom zijn vergelijkbaar met die van andere soorten glaucoom. Het belangrijkste symptoom is verlies van gezichtsvermogen aan de perifere zijde van het oog, waardoor u moeilijk kunt zien vanaf de zijkant van uw oog.

Behandelingen waarbij medicijnen, lasers of chirurgie betrokken zijn, kunnen de drukopbouw verminderen, maar het is moeilijk om pigmentafgifte te voorkomen.

Iris tumor

Tumoren kunnen achter of in de iris groeien. De meeste iristumoren zijn cysten of gepigmenteerde gezwellen (zoals moedervlekken), maar sommige zijn kwaadaardige melanomen (een agressieve, levensbedreigende vorm van kanker).

Tumoren in de iris veroorzaken meestal geen symptomen, maar sommige mensen kunnen een verandering in oogkleur ervaren. Dikke pigmentvlekken, naevi genaamd, kunnen veranderen, groter worden of de pupil in verschillende richtingen trekken.

Als u een tumor in het oog vermoedt, raadpleeg dan een oogarts om melanoom uit te sluiten of een kankerbehandeling te starten. De behandeling kan bestraling of een operatie inhouden.