emailvision.org

Kleurenblindheid zorgt ervoor dat de ogen geen lichtgolven opvangen, zodat ze kleuren niet duidelijk kunnen zien. De meeste ervaren kleurenblinde aandoeningen zijn gedeeltelijke of gedeeltelijke kleurenblindheid. Totale kleurenblindheid waardoor het beeld zwart-wit lijkt, is zeer zeldzaam. De toestand van gedeeltelijke kleurenblindheid varieert echter ook, afhankelijk van het verminderde vermogen van het gezichtsvermogen om bepaalde kleuren te identificeren.

Wat veroorzaakt gedeeltelijke kleurenblindheid?

Bij totale kleurenblindheid of monochromatisme kan de patiënt helemaal geen andere kleuren zien dan zwart-wit. Bovendien kan ook hun gezichtsscherpte worden aangetast.

Wat mensen met gedeeltelijke kleurenblindheid voelen, is echter anders.

Gedeeltelijke kleurenblindheid zorgt ervoor dat de patiënt moeite heeft om onderscheid te maken tussen verschillende kleuren, zoals rood, groen en blauw.

De meeste gevallen van kleurenblindheid zijn gedeeltelijk gerelateerd aan genetica en erfelijkheid. U kunt deze aandoening krijgen als uw ouders een genafwijking voor kleurenblindheid hebben.

Deze genafwijking duidt op schade aan de structuur van de kegelcellen in het netvlies, het lichtgevoelige weefsel aan de achterkant van het oog.

Deze kegelcellen hebben fotopigmenten die de kleur van het opgevangen licht detecteren.

Rapportage van Color Blind Awareness, kleurenblinde nakomelingen worden doorgegeven door ouders die niet kleurenblind zijn, maar de genafwijking dragen (vervoerder)).

Over het algemeen komen gevallen van gedeeltelijke kleurenblindheid voor bij moeders die een genstoornis dragen die wordt doorgegeven aan hun zonen.

Afgezien van erfelijkheid kunnen bepaalde ziekten zoals diabetes, glaucoom, oogletsel en het gebruik van bepaalde medicijnen het risico op gedeeltelijke kleurenblindheid vergroten.

Verschillende soorten gedeeltelijke kleurenblindheid

Zoals reeds uitgelegd, wordt gedeeltelijke kleurenblindheid veroorzaakt door een afwijking in de functie van de kegelcellen om kleuren duidelijk te herkennen.

Deze kegelcelafwijking treedt op als gevolg van het verlies of de vermindering van het onderdeel dat verantwoordelijk is voor het identificeren van bepaalde kleuren.

Op basis hiervan kan gedeeltelijke kleurenblindheid worden onderverdeeld in verschillende typen, namelijk:

1. Groen-rode kleurenblindheid

Groen-rood kleurenblindheid of rood-groene kleurenblindheid Het is de meest voorkomende vorm van gedeeltelijke kleurenblindheid.

Deze aandoening zorgt ervoor dat een persoon moeite heeft met het onderscheiden van de kleuren in het rode en groene kleurenspectrum.

Deze aandoening wordt veroorzaakt door het verlies of de beperking van de functie van de rode (protan) of groene (deutran) kegelcellen.

Niet alle vormen van groen-rood kleurenblindheid maken het moeilijk voor een persoon om kleuren echt te onderscheiden. Sommige symptomen zijn zo mild dat ze onopgemerkt blijven.

Er zijn verschillende vormen van groen-rood kleurenblindheid, namelijk:

• protanomalie: er is een storing in het rode fotopigment van kegelcellen, waardoor de rode, oranje en gele kleuren groen lijken. Dit type gedeeltelijke kleurenblindheid is mild, zodat het de dagelijkse activiteiten niet verstoort.
• Protanopie: doordat het rode fotopigment van de kegelcellen niet volledig functioneert. De rode kleur zal verschijnen als zwart. Terwijl sommige kleuren, zoals oranje, geel en groen, op geel lijken.
• deuteranomalie: door abnormaal blauw fotopigment. Mensen met gedeeltelijke kleurenblindheid zien groen en geel roder lijken en hebben moeite met het onderscheiden van paars en blauw. De meeste mannen met kleurenblindheid ervaren deze kleurenblinde aandoening.
• Deuteranopia: de oorzaak is het groene fotopigment van de kegelcel dat niet volledig functioneel is. Bij gedeeltelijke kleurenblindheid wordt rood gezien als geelbruin en groen als lichtbruin.

2. Blauwgele kleurenblindheid

Type blauw-gele kleurenblindheid of blauw-gele kleurenblindheid minder vaak voor dan groen-rood kleurenblindheid.

Gedeeltelijke kleurenblindheid wordt veroorzaakt door een slecht of slechts gedeeltelijk functionerend blauw fotopigment (tritan). Er zijn 2 soorten blauw-gele kleurenblindheid, namelijk:

• Tritanomalie: veroorzaakt door beperkte functie van blauwe kegelcellen. Hierdoor lijkt blauw groener en is het moeilijk om geel en rood van roze te onderscheiden. Dit type kleurenblindheid is zeer zeldzaam.
• Tritanopia: treedt op wanneer het aantal blauwe kegelcellen beperkt of minder is. Bij gedeeltelijke kleurenblindheid ziet blauw er groen uit en geel lijkt op paars. Kleurenblindheid is ook zeer zeldzaam.

Wat moet ik doen als ik symptomen van gedeeltelijke kleurenblindheid ervaar?

Het is belangrijk dat u kleurenblindheid vroeg opmerkt, vooral bij kinderen.

Hoewel de meeste omstandigheden van gedeeltelijke kleurenblindheid geen invloed hebben op activiteiten, kunnen kleurenblinde mensen eraan wennen als ze zich vanaf het begin aanpassen aan hun omgeving.

Hoe u kleurenblindheid kunt overwinnen die u moet weten

Dus als u de tekenen van gedeeltelijke kleurenblindheid herkent, moet u onmiddellijk een oogarts raadplegen.

Er kunnen verschillende tests worden gedaan om te controleren of u kleurenblind bent.

Een van de meest voorkomende kleurenblindheidstesten is de Ishihara-test, specifiek voor screening op rood-groene kleurenblindheid.

Gedeeltelijke kleurenblindheid is een aandoening die wordt geërfd, zodat er tot nu toe geen manier is om het te genezen.

Het is anders als de arts weet dat kleurenblindheid wordt veroorzaakt door andere factoren, zoals ziekte en het gebruik van bepaalde medicijnen.

Meestal is een speciale behandeling voor kleurenblindheid nodig om gerelateerde gezondheidsproblemen te behandelen of de behandeling aan te passen.