Er zijn veel soorten kleurenblindheid, niet alleen wit en grijs zien

Kleurenblindheid bestaat uit verschillende typen waardoor een persoon bepaalde kleuren niet normaal kan onderscheiden. Sommige maken het voor u onmogelijk om rood te zien, en sommige maken blauw op groen. Zie de volgende beoordelingen van de verschillende soorten kleurenblindheid voor meer informatie.

Welke soorten kleurenblindheid zijn er?

Kleurenblindheid is het onvermogen om verschillen in bepaalde kleuren te zien. Deze aandoening wordt meestal geërfd van ouders en komt vaker voor bij mannen.

Dit verlies van gezichtsvermogen treedt op wanneer bepaalde cellen die bekend staan ​​als fotoreceptoren, met name de kegelcellen, in uw oog ontbreken of niet goed functioneren.

Met deze kegeltjes kun je meestal elke kleur in de regenboog zien. Als u echter kleurenblind bent, kunt u sommige van deze kleuren mogelijk niet zien of onderscheiden.

Hoewel veel mensen deze aandoening kleurenblindheid noemen, is kleurenblindheid waarbij alles zwart-wit lijkt, eigenlijk zeldzaam.

Er zijn verschillende soorten kleurenblindheid die u moet kennen, zoals hieronder beschreven.

1. Groen-rode kleurenblindheid

rode of groene kleurenblindheid rood-groene kleurenblindheid is de meest voorkomende vorm van kleurenblindheid.

Deze aandoening wordt veroorzaakt door het verlies of de beperking van de functie van de rode (protan) of groene (deutran) kegelcellen.

Geciteerd uit de Cleveland Clinic, zijn er verschillende soorten groen-rode kleurenblindheid, zoals hieronder beschreven.

protanomalie

Bij dit type kleurenblindheid heb je enkele kegeltjes die wel reageren op de kleur rood, maar niet goed functioneren.

Als u deze aandoening ervaart, kan rood worden weergegeven als donkergrijs en elke kleur die rood bevat, kan minder helder lijken.

Protanopie

In dit geval werken uw rode fotoreceptoren niet goed, zodat u de rode en groene kleuren niet kunt krijgen.

Als u deze aandoening heeft, zal de regenboog in uw zicht meestal blauw en goud lijken.

deuteranomalie

In dit geval werken de groene fotoreceptoren niet zoals zou moeten. Dit is de meest voorkomende vorm van kleurenblindheid.

Mogelijk ziet u sommige kleuren als blauw, geel en kleuren die gedempt lijken.

Deuteranopia

Wanneer u deze aandoening heeft, zijn uw groene fotoreceptoren niet volledig functioneel, dus u zult de meeste kleuren zien als blauw en goud.

2. Blauwgele kleurenblindheid

Type blauw-gele kleurenblindheid of blauw-gele kleurenblindheid minder vaak voor dan groen-rood kleurenblindheid.

Deze aandoening treedt op omdat de blauwe fotoreceptoren (tritanen) niet of slechts gedeeltelijk functioneren. Er zijn twee soorten blauw-gele kleurenblindheid, zoals hieronder beschreven.

Tritanopia

Wanneer u deze aandoening heeft, betekent dit dat u geen kegelcellen heeft die reageren op de kleur blauw.

Mogelijk ziet u kleuren als rood, lichtblauw, roze en paars.

Tritanomalie

Dit type kleurenblindheid treedt op wanneer de kegeltjes reageren op de kleur blauw, maar niet zo goed als bij mensen die niet kleurenblind zijn.

Wanneer u deze aandoening heeft, ziet u blauw meer op groen lijken en ziet u weinig of geen geel.

3. Totale kleurenblindheid

Als u totale of monochromatische kleurenblindheid heeft, heeft u een zeer beperkt of geen vermogen om kleuren te zien.

Uw zicht kan vergelijkbaar zijn met het kijken naar zwart-wittelevisie. De kleuren die u ziet verschijnen als grijstinten.

Er zijn twee soorten totale kleurenblindheid, zoals hieronder beschreven.

Monochromatie van blauwe kegel

Wanneer je dit type kleurenblindheid hebt, heb je maar één type kegelcel waarvan de fotoreceptoren functioneel zijn.

Als slechts één type kegel werkt, zult u moeite hebben om bepaalde kleuren te onderscheiden en het meeste van wat u ziet is grijs.

Mensen met monochromatisme met blauwe kegel kunnen ook algemeen slecht zien, slechte lichtgevoeligheid en verziendheid hebben. Deze aandoening is zeldzaam.

Stam monochromatie

In deze toestand zijn de staaffotoreceptoren van uw netvlies functioneel, maar alle of de meeste kegeltjes zijn afwezig of werken niet goed.

Deze aandoening wordt ook wel achromatopsie genoemd. U ziet alle kleuren in grijstinten.

Als u deze aandoening ervaart, kunt u ook last krijgen van slechtziendheid, nystagmus (ongecontroleerde oogbeweging) en gevoeligheid voor licht.

Hoe diagnosticeren artsen de classificatie van kleurenblindheid?

Als u bepaalde kleuren niet goed kunt zien, zal uw oogarts aanbevelen om u te laten testen.

Er zijn veel tests die kunnen worden gedaan om te controleren op kleurenblindheid, maar de meest voorkomende en gemakkelijkste is om de Ishihara-test te gebruiken.

Een boek met bepaalde afbeeldingen en nummers wordt aan de patiënt getoond en de patiënt wordt gevraagd de nummers op de afbeelding te lezen.

De kleurenblindtest die is ontwikkeld door een arts uit Japan genaamd dr. Deze Shinobu Ishihara kan alleen gebruikt worden voor het groen rood kleurenblind onderzoek.

De Mayo Clinic stelt dat er geen behandeling is die kleurenblindheid kan behandelen, tenzij de oorzaak van kleurenblindheid een bepaalde aandoening of ziekte is.

Sommige mensen realiseren zich niet eens dat ze kleurenblind zijn en kunnen hun dagelijkse bezigheden normaal uitvoeren.

Indien nodig kan uw arts corrigerende lenzen aanbevelen, dit zijn contactlenzen of gekleurde brillen die u kunnen helpen kleuren duidelijk te onderscheiden.

Aarzel niet om een ​​arts te raadplegen, want zij zullen u het juiste advies of de juiste oplossing geven, afhankelijk van uw toestand.


$config[zx-auto] not found$config[zx-overlay] not found