emailvision.org

Tuberculose (TB) is een infectieziekte die de longen aantast. De overdracht van tuberculose vindt plaats wanneer de patiënt hoest of niest en de vrijgekomen vloeistof door de mensen om hem heen via de lucht wordt ingeademd. Niet iedereen die besmet is, zal echter de symptomen van tuberculose voelen. Het kan zijn dat hij in een latente tbc-toestand verkeert, zodat er geen tekenen zijn. Dus, wat is het verschil tussen latente tbc en actieve tbc? Hebben ze allebei behandeling nodig? Bekijk de uitleg hieronder.

Wat is latente tbc?

Tuberculose (TB) is een dodelijke ziekte veroorzaakt door bacteriën Mycobacterum tuberculose. Op basis van gegevens van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) staat tuberculose in de top 10 van doodsoorzaken ter wereld, boven hiv/aids. Jaarlijks sterven ongeveer 1,5 miljoen mensen aan tuberculose.

Latente tbc is een asymptomatische tbc-infectie of vertoont geen symptomen. Ja, ook al zijn ze besmet met de bacteriën die tuberculose veroorzaken, ze vertonen geen symptomen in de vorm van een hoest die veel voorkomt bij mensen met tuberculose.

Deze aandoening wordt ook wel inactieve tuberculose genoemd. Een persoon met latente of inactieve tbc weet misschien niet dat ze tbc hebben omdat ze zich niet ziek voelen of ademhalingsproblemen hebben zoals mensen met actieve tbc.

De toestand van latente tbc wordt beïnvloed door een immuunrespons die resistent is tegen bacteriële infectie. Mensen met inactieve tuberculose kunnen de bacterie niet doorgeven aan andere mensen. Deze aandoening is ook niet af te lezen uit het eerste onderzoek van tuberculose met een huidtest.

Oorzaken van latente tbc-infectie

De toestand van asymptomatische tuberculose (latente tbc) wordt veroorzaakt door de tuberculosebacteriën die slapend het lichaam binnenkomen of niet actief besmetten. Dat wil zeggen, bacteriën vermenigvuldigen zich niet en veroorzaken schade aan gezonde longcellen, wenkbrauwen "slapen".

in het boek TuberculoseEr staat geschreven dat er drie stadia zijn van bacteriële tbc-infectie, namelijk primaire infectie wanneer bacteriën het lichaam binnenkomen, latente infectie en actieve infectie - wanneer bacteriën zich actief vermenigvuldigen. Een latente infectie kan ervoor zorgen dat bacteriën jarenlang in het lichaam sluimeren. Deze toestand duidt op latente tbc.

Het immuunsysteem werkt optimaal tijdens de overdracht en het minimale aantal bacteriën dat binnenkomt, zorgt ervoor dat een bacteriële infectie met tbc wordt afgeweerd zodat het geen gezondheidsproblemen veroorzaakt.

Macrofagen, dit zijn witte bloedcellen die zich in de eerste lijn van weerstand van het immuunsysteem bevinden, slagen erin een beschermende muur te vormen die een granuloom wordt genoemd. Deze granulomen voorkomen dat de tbc-bacteriën de longen infecteren.

Als het immuunsysteem op een dag echter verzwakt is, kunnen deze slapende bacteriën "wakker worden" en veranderen in actieve tuberculose.

Is er een test voor latente tbc?

De toestand van latente tbc is niet zomaar te kennen. Om het te detecteren, moet een persoon niet alleen een huidtest doen, namelijk de tuberculinetest (Mantoux-test).

Een meer definitieve diagnose kan alleen worden verkregen door uitgebreidere onderzoeken uit te voeren, zoals bloedonderzoek en thoraxfoto's.

1. Tuberculose huidtest

De tuberculose huidtest wordt ook wel de Mantoux tuberculine huidtest (TST) genoemd. Een huidtest wordt uitgevoerd door een vloeistof genaamd tuberculine in de huid aan de onderkant van de arm te injecteren. De resultaten van deze test zijn beperkt tot het aantonen of u besmet bent met de tbc-bacterie of niet. Actieve of inactieve infectie kan niet worden vastgesteld.

2. Bloedonderzoek

Een bloedtest voor tbc wordt ook wel een interferon-gamma-afgiftetest (IGRA) genoemd. Deze test wordt gedaan nadat een huidtest een positief resultaat laat zien. In principe werkt de IGRA-test door het detecteren van een van de cytokines, namelijk interferon-gamma in een bloedmonster, wat kan wijzen op een reactie van het immuunsysteem op een bacteriële infectie.

3. Sputum-uitstrijkje microscopie

Dit onderzoek wordt ook wel de sputumtest of BTA (zuurvaste bacillen) genoemd. Het doel van AFB-onderzoek is om sputummonsters onder een microscoop te analyseren om de aanwezigheid en het aantal tbc-bacteriën te detecteren. De nauwkeurigheid van deze test is groter dan die van de tuberculosehuidtest.

4. Röntgenfoto van de longen

Röntgenonderzoek heeft tot doel de diagnose te vervolledigen op basis van de resultaten van huid- en sputumtesten. Röntgenfoto's van de longen kunnen tekenen vertonen van longschade veroorzaakt door een bacteriële infectie met tuberculose.

Wie loopt een hoog risico op latente tbc?

De WHO beveelt aan om meerdere groepen mensen te laten testen op latente tbc, namelijk mensen die het meeste risico lopen om tbc te ontwikkelen. Dit zijn de groepen mensen met de hoogste risicofactoren voor tbc:

• Volwassenen, adolescenten, kinderen en peuters met hiv-patiënten moeten op tbc worden getest.
• Peuters en kinderen onder de vijf jaar die recentelijk in contact zijn geweest met een tuberculosepatiënt.
• Mensen met een zwak immuunsysteem (immunosuppressiva) en hebben vaak contact met mensen met tuberculose.
• Mensen met diabetes mellitus en interactie met mensen met tuberculose.
• Patiënten die een anti-TNF-behandeling starten (Tumornecrosefactor) om reuma te behandelen, dialyse (dialyse) uit te voeren, evenals degenen die zich voorbereiden op een orgaantransplantatie.
• Gezondheidswerkers, namelijk artsen en verpleegkundigen die patiënten met resistente tbc (MDR-tbc) behandelen

Naast deze groepen hebben ook de volgende groepen mensen een lager risico op latente tbc, maar het is raadzaam om een ​​tbc-onderzoek te laten doen:

• Kinderen ouder dan 5 jaar die hiv-negatief zijn.
• Jongeren en volwassenen die in contact komen met longtuberculosepatiënten en contact met multiresistente tuberculosepatiënten.
• Gevangenen in gevangenissen waar een epidemie van tuberculose heerst.
• Immigranten uit landen met een tuberculose-epidemie.
• Drugsgebruikers.

Behandeling om te voorkomen dat latente tbc actieve tbc wordt

De WHO zegt dat 5-15% van de mensen met een latente tbc-status het risico lopen actieve tbc te ontwikkelen. Patiënten met latente tbc met hiv/aids lopen het grootste risico om actieve tbc te ontwikkelen. Dit kan gebeuren wanneer het immuunsysteem van de persoon niet meer werkt, waardoor er ruimte is voor de bacteriën om erger te worden.

Daarom, zelfs als u de symptomen van tuberculose niet voelt, moet een persoon met deze bacteriële infectie een arts raadplegen. In tegenstelling tot patiënten met actieve pulmonale tbc bij wie de behandeling ook de overdracht van tbc helpt voorkomen, wordt een latente tbc-behandeling uitgevoerd om actieve bacteriële tuberculose-infectie te voorkomen.

De Centers for Disease Control and Prevention (CDC) beveelt verschillende soorten antituberculosegeneesmiddelen aan voor de behandeling van latente tuberculose die kunnen worden gebruikt, namelijk isoniazide (INH) en rifapentine (RPT).

De behandeling wordt gegeven in dagelijkse doses van beide geneesmiddelen, bepaald op basis van de medische toestand van elke persoon, de resultaten van de gevoeligheid van het geneesmiddel voor bacteriële infectiebronnen en mogelijke geneesmiddelinteracties met andere geneesmiddelen.

Voor mensen met hiv duurt het meestal 9 maanden voordat de ontwikkeling van latente tbc actief wordt. Terwijl gewone latente tbc-patiënten door deze behandeling in kortere tijd kunnen herstellen.