emailvision.org

Je spijsvertering werkt niet alleen, maar wordt bijgestaan ​​door verschillende enzymen en hormonen. Sommige hiervan spelen een directe rol in het spijsverteringsproces, waaronder het hongergevoel en de smaak van bepaalde soorten voedsel.

Van de vele hormonen, welke heeft het meeste invloed op uw spijsverteringsstelsel?

Overzicht van spijsverteringshormonen

Hormonen zijn chemische stoffen die worden geproduceerd door speciale cellen die endocriene cellen worden genoemd. Eenmaal geproduceerd, komen hormonen in de bloedbaan en worden afgegeven aan cellen die ze nodig hebben. Deze cellen vangen het hormoon vervolgens op met behulp van receptoren.

Zodra het de cellen bereikt, zal elk type hormoon op verschillende manieren werken. Er zijn hormonen die nieuwe eiwitten vormen, spijsverteringsenzymen activeren of de beweging van stoffen in en uit cellen vergemakkelijken.

Spijsverteringshormonen worden geproduceerd door epitheelcellen in het slijmvlies van de maag en dunne darm. Het hormoon komt dan in de bloedbaan en wordt gecirculeerd naar het spijsverteringskanaal, inclusief de lever, pancreas en andere delen van het spijsverteringsstelsel.

Bij het uitvoeren van zijn functie werken spijsverteringshormonen samen met het spijsverteringszenuwstelsel. Beide reguleren de eetlustcontrole, de vertering van voedsel, de energiebalans, de bloedsuikerspiegel en andere.

Wanneer het spijsverteringsproces aan de gang is, zal het zenuwstelsel in de darm signalen naar de hersenen blijven sturen. Deze signalen bevatten informatie over uw spijsverteringstoestand en de hoeveelheid en kwaliteit van voedsel dat u eet.

Hormonen die de spijsvertering beïnvloeden

Er zijn veel hormonen die verband houden met het spijsverteringsstelsel. Sommige soorten hormonen werken direct in op het spijsverteringsproces, maar er zijn ook hormonen uit andere orgaansystemen die een indirecte rol spelen.

Dit zijn de meest voorkomende hormonen.

1. Ghreline

Ghreline is een hormoon dat in kleine hoeveelheden door de maag, de darmen, de alvleesklier en de hersenen wordt geproduceerd. De functies variëren, maar ghreline is vooral bekend als het 'hongerhormoon' omdat het de eetlust stimuleert en de voedselinname verhoogt.

Het grootste deel van de productie van ghreline wordt beïnvloed door voedselinname. De hoeveelheid in het bloed neemt toe als u vast of enkele uren niet heeft gegeten. Daarna zal de hoeveelheid afnemen zodra de maag zich begint te vullen met voedsel.

Als je het moeilijk vindt om je honger te bedwingen, kan ghrelin het brein zijn. De hoeveelheid ghreline neemt toe wanneer een persoon op dieet is. Misschien is dit ook de reden waarom veel mensen het moeilijk vinden om zich aan een dieet te houden door de voedselinname te verminderen.

U kunt uw afname van ghreline versnellen door meer vezels en eiwitten te eten dan vet. De reden is dat ghreline de vetopslag in feite verhoogt, zodat het gewicht de neiging heeft om toe te nemen.

2. Gastrine

Gastrine is een spijsverteringshormoon dat wordt geproduceerd door G-cellen in het slijmvlies van de maag en de bovenste dunne darm. Dit hormoon stimuleert de afgifte van maagzuur dat zal worden gebruikt om eiwitten af ​​te breken en ziektekiemen in voedsel te doden.

Daarnaast stimuleert gastrine ook de afgifte van pancreasenzymen, het legen van de galblaas, de beweging van de darmspier en de vorming van het maagslijmvlies. Gal en spijsverteringsenzymen uit de pancreas zullen later worden gebruikt in het spijsverteringsproces.

De productie van gastrine begint wanneer de hersenen de aanwezigheid van voedsel waarnemen. Maagspieren die zich uitstrekken bij het malen van voedsel, veroorzaken ook de afgifte van gastrine. De hoeveelheid van dit hormoon neemt pas af als de maag leeg is en de pH erg zuur wordt.

3. Cholecystokinine

Cholecystokinine (CCK) is een spijsverteringshormoon dat wordt geproduceerd door I-cellen in de twaalfvingerige darm. Dit hormoon kan de maaglediging vertragen, de afgifte van gal veroorzaken en een kort gevoel van volheid geven tijdens het eten.

Het CCK-hormoon stimuleert ook de afgifte van pancreassappen en enzymen in het spijsverteringsproces. Dit is erg belangrijk, omdat pancreasenzymen nodig zijn om koolhydraten, eiwitten en vetten in voedsel te verteren.

Dit hormoon begint te worden geproduceerd wanneer vet en eiwit de maag binnenkomen. Ongeveer 15 minuten na het eten zullen de CCK-spiegels in het bloed stijgen en pas drie uur later dalen. De productie ervan wordt verminderd in aanwezigheid van somatostatine en galhormonen.

4. Geheimhouding

Secretine wordt geproduceerd door S-cellen in het slijmvlies van de twaalfvingerige darm. Dit hormoon stimuleert de afgifte van water en bicarbonaatverbindingen uit de pancreas. Bovendien is het ook bekend dat secretine de maaglediging vertraagt.

De productie van secretine begint wanneer de hoeveelheid maagzuur toeneemt, zodat de maag-pH erg laag wordt. Ondertussen is bicarbonaat een alkalische stof. Door de productie van bicarbonaat te stimuleren, kan secretine maagzuur neutraliseren.

5. Pancreas peptide JJ (PYJ)

Pancreatisch peptide YY of peptide YY (PYY) is een spijsverteringshormoon dat wordt geproduceerd door L-cellen van de dunne darm, precies aan het einde van de dunne darm, het ileum (absorptiedarm) genoemd.

Zodra u klaar bent met eten, begint de dunne darm PYY te produceren. Dit hormoon komt dan in de bloedbaan en bindt zich aan zenuwreceptoren in de hersenen. Dit zorgt voor een verminderde eetlust waardoor je een vol gevoel krijgt.

6. Somatostatine

Somatostatine is een peptidehormoon dat wordt geproduceerd door D-cellen in de dunne darm. Dit hormoon werkt om de afgifte van maagzuur en andere spijsverteringshormonen, waaronder ghreline en gastrine, te remmen.

Het hormoon somatostatine vertraagt ​​ook de beweging van de galblaas en darmen en remt de afgifte van het hormoon lipase uit de pancreas. Dit hormoon wordt geproduceerd wanneer u eet, vooral wanneer vet in de dunne darm begint te komen.

7. Serotonine

Bekend als het gelukshormoon, speelt serotonine een rol bij het stabiliseren humeur, vreugde en geluk. Dit hormoon kan het vermogen van de hersenen om herinneringen op te slaan vergroten en helpen bij het reguleren van slaap en eetlust.

Onlangs heeft een onderzoek van Cel bewees opnieuw het vermogen van serotonine om de spijsvertering gezond te houden. Het is aangetoond dat serotonine het vermogen van verschillende darmbacteriën om infectieziekten te veroorzaken kan verminderen.

Uit gentesten blijkt dat serotonine erin is geslaagd de expressie (reactieproces) van een groep genen die door bacteriën worden gebruikt om ziekte te veroorzaken, te verminderen.

Er zijn aanvullende experimenten uitgevoerd om het effect bij mensen te testen. Na gebruik van menselijke cellen toonden de resultaten ook aan dat bacteriën die waren blootgesteld aan serotonine geen infectieuze laesies meer konden produceren.

Elke dag produceren de darmen meer dan 20 spijsverteringshormonen. Ze werken allemaal met elkaar samen, niet alleen om ervoor te zorgen dat u wilt eten, maar ook om het spijsverteringsproces uit te voeren, zodat het lichaam de voedingsstoffen kan opnemen die het nodig heeft.